اِفاضاتی از زندگانی مَن

بِسم الله.

یک.عرض شود که حدود دو سال پیش بود و تویه تابستون که یکی از دوستانِ عزیز اومد دم در خونه‌ی ما و قرار شد که بریم بیرون.سر کوچه که رسیدیم گفت که وبلاگی،چیزی.و خُب من واقعاً اون موقع حتی حوصله‌ی شنیدن همچین حرفی رو هم نداشتم ولی خیلی مُوَقرانه گفتم که "نـَـــه،نه"و گفت "هیچی؟؟" و تأکید کردم "هیچی".و خُب داشتم از درون می خندیدم که؛واقعاً چه کاره بی ضرورتی[و کمی تا قسمتی مسخره] و این مواضع من در حالی همچین شکلی داشتن که فک کنم اون موقع هم چن تا وبلاگ رو گهگاهی می خوندم و خیلی هم حَض می بردم از خوانِشِشون.این موضع،ثابت موند تا پارسال؛و اون شکل گنگ و لعنتیِ ثابت تابستون باعث شد که امتحان کنم این قضیه رو[قضیه‌ی داشتن وبلاگ.]یک سالی با وبلاگ اول گذر کردیم و باز شرایط خاص و ویژه ای درست نکرد.خیلی خنثی طی شد.و خب تصمیم گرفتم که یکی دیگه برپا کنم.صرفاً دلم خواست باشه.همین.خیلی همینطوری.[البته که خیلی خیلی همینطوری هم که نه.هدفای بی اهمتی هم دارم که صرفاً برای خودمه.]

دو.این نکته رو هم باید بگم که هیچ گونه ادعایی تویه هیچ کدوم از محتواهای پستای این وبلاگ ندارم.نه تویه نویسندگی،نه تویه عکاسی،نه تویه موسیقی.[الان غیر مستقیم،این نکته رو هم گفتم که احتمالاً هر پست شامل یک متن،یک پیشنهاد قطعه موسیقی و یک عکس هست]و این رو هم نگفتم که مثلاً تواضع کنم و از این چرت و پرتا.خیلی واضح دارم اشاره می کنم که نه هیچ توانایی تویه این سه تا مورد[نوشتن،موسیقی،عکاسی]دارم و نه هیچ ادعایی.

سه.تأکید می کنم ادعایی وجود نداره و صرفاً سلیقه‌ـس.سلیقه‌ی یک آدم معمولی.یک آدم خیلی خیلی معمولی.

چهار.عکسا و موسیقی ها ممکنه هیچ ربطی به نوشته،نداشته باشن ولی صِرفِ دیدن و شنیدنشون خالی از لطف نیست احتمالاً.

×محض خالی نبودن عریضه این صفحه ی سیاهو گذاشتم.البته برای این بود که اندازه عرضِ هشتصد و پنجاه پیکسلی(در اصل نهصد پیکسلی)متنا رو تست کنم.که درست بودن.اگه که روز باشه می تونین خودتونو تویه صفحه‌ی مانیتورتون ببینین،که خیلی هم بی فایده نباشه.قابلیت آینه داشته باشه مثلاً.(:دی)

×بشنوید Raein رو از Olafur Arnalds عزیز.مُتشکر از کامیار بابت معرفیش.