سوال به نسبه فاندامنتال-دو

به نظرم بی نظیرترین اشخاص بشر،کسایی ان که با یه مشکل جسمی به دنیا اومدن،مثلا نابیناها،و اونا با این ناتوانی جسمیشون زندگی می کنن،خواهر برادرای سالم دارن،درس می خونن،تنها تویه خوابگاه ظهرای جمعه غذا از بیرون سفارش می دن و هشت طبقه رو می رن پایین و از خیابون زیر ساختمان آروم آروم رد میشن،موتوری که برای یه کس دیگه غذا  آورده ،ده سانتیش ایستاده ولی نمیتونه بفهمه و هیچکی نیست بگه که یه موتوری اینجاست،یا از موتوری سوال کنه که غذای منو شما آوردی یا نه،و وقتی زنگ میزنه به رستوران که غذای من چی شد احتمالا تلفن چی رستوران بهش میگه که باید اونجا باشه نمیبینیش،جابه جا میشه و نمیتونه بهش بگه نابیناست و میگه آخه نمیتونم،باز اون می گه باید ببینیش همونجا؛ احتمالا الان میرسه،و اون میگه آقا من نمیتونم و یه خنده ی شرمسارانه از اون خنده هایی که یه مشکل هست و نمی تونی به کسی بفهمونیش،روی صورت بی نظیرش درست میشه.و خب فوق عجیب تر اون نابیناهایی هستن که میان نمازخونه و برای خدا نماز می خونن،حتی گاها میشه دید که چن درجه انحراف دارن نسبت به صفی که توش ایستادن،ولی خب دارن نماز می خونن دیگه.و سوال به نسبه فاندامنتال من اینه که اگه با یه مشکل جسمی به دنیا میومدین،باز حاضر بودین خواهر برادرای سالمتون رو ببینین [صرفا مشکل بینایی نیست که] و برای آفرینندتون نماز بخونین؟ [ :) ]